Ekologiczne przydomowe oczyszczalnie ścieków
Spis Treści
Moduł IN-DRÄN składa się z pofałdowanej geowłókniny stanowiącej materiał nośny dla bakterii - błony biologicznej, która rozkłada materiały organiczne zawarte w ściekach.
Pomiędzy geowłókniną znajdują się elementy dystansujące wykonane z tworzywa termoplastycznego.
Ścieki spływają do otwartych w górnej części kieszeni, przepływają przez błonę biologiczną, a następnie przez ziemię. Błona biologiczna jest zaopatrywana w powietrze z innych kieszeni.
Moduł IN-DRÄN tworzy bardzo dużą powierzchnię dla rozwoju błony biologicznej.
Geowłóknina zamiast ziemi stanowi podłoże dla błony biologicznej, co jest korzystniejsze z punktu widzenia oczyszczania.
Powierzchnia infiltracyjna, w odróżnieniu od tradycyjnych systemów oczyszczania, jest zabezpieczona przed zatykaniem przez cząsteczki.
Konstrukcja sprawia, że flora bakteryjna ma zawsze dostęp do tlenu, również w przypadku wystąpienia chwilowego spiętrzenia ścieków.
Rozdział wody na powierzchnię infiltracyjną jest bardzo równy, dzięki czemu woda jest szybciej absorbowana przez grunt, co również korzystnie wpływa na efekt oczyszczania.
Właściwości te sprawiają, że zapotrzebowanie na powierzchnię można zmniejszyć nawet 80% w porównaniu
z tradycyjną infiltracją.
System z modułami IN-DRÄN jest zaprojektowany dla obciążenia w długim okresie czasu, co zapewnia czas eksploatacji dłuższy niż 10–15 lat, jak to ma miejsce w przypadku tradycyjnych przydomowych oczyszczalni ścieków.
Przydomowe oczyszczalnie ścieków z modułem IN-DRÄN to najnowocześniejsze rozwiązanie w zakresie ochrony środowiska oraz gospodarki wodno-ściekowej. W z powodzeniem funkcjonują one zarówno w niewielkich gospodarstwach domowych, jak również w wielu szkołach, pensjonatach, hotelach, a nawet małych osiedlach. W Szwecji system jest znacznie bardziej spopularyzowany i korzystają z niego między innymi urzędy gmin, restauracje i pola golfowe.
O wszechstronności tych oczyszczalni świadczy fakt, że jedna z nich z powodzeniem funkcjonuje w norweskiej bazie polarnej Wasa.
Oczyszczalnia ścieków z modułami IN-DRÄN składa się z osadnika gnilnego oraz pojedynczej rury rozsączającej ułożonej na modułach IN-DRÄN.
Moduł IN-DRÄN zastępuje tradycyjną warstwę rozsączającą z tłucznia, zapewniając ok. 10 krotnie większą powierzchnię dla rozwoju błony biologicznej.
Specyficzna konstrukcja modułu IN-DRÄN przyczynia się do tego, że flora bakteryjna ma zawsze zapewniony dostęp tlenu, nawet wtedy, kiedy następuje spiętrzanie ścieków.
Zaletą IN-DRÄN jest również to, że pory gruntu w warstwie infiltracyjnej znajdującej się bezpośrednio pod modułem nie są blokowane.
Rozdział ścieków nad warstwą filtracyjną jest równomierny, co ma bardzo pozytywny wpływ na końcowy efekt oczyszczania ścieków.
W systemach z modułami IN-DRÄN niszczone są również bakterie chorobotwórcze.
Konsekwencją wymienionych powyżej właściwości modułu IN-DRÄN jest to, że wymagana powierzchnia terenu może być nawet 8-krotnie mniejsza niż w przypadku oczyszczalni tradycyjnej.
Moduł IN-DRÄN posiada wymiary: 1,2 x 0,6 x 0,2 m (dł. x szer. x wys.).
Moduły układane są w rzędzie, jeden za drugim z rurą rozsączającą umieszczoną na ich powierzchni. Moduły oraz rura przykrywane są geowłókniną, a następnie zasypywane gruntem rodzimym.
System ten nie wymaga budowy studzienki rozdzielczej, ponieważ najczęściej wykonywany jest tylko jeden ciąg rur.
W odróżnieniu od tradycyjnych rozwiązań, osadniki gnilne nie posiadają wymiennych filtrów oraz nie wymagają stosowania bioaktywatorów.
Długość systemu z modułami IN-DRÄN nie zależy od rodzaju gruntu rodzimego. Rodzaj gruntu wpływa jedynie na szerokość wymaganej powierzchni infiltracyjnej (podsypki żwirowej). Waha się ona od 0,6 m na żwirze lub piasku do około 5 m na glinie.
Koszty kompletnego tradycyjnego systemu oczyszczania ścieków wahają się znacznie w zależności od lokalnych warunków gruntowych, natomiast w przypadku zastosowania systemu IN-DRÄN wahania te są nieznaczne.
Dzięki technologii IN-DRÄN nasze systemy posiadają ponad dwukrotnie dłuższą żywotność (>20 lat) niż tradycyjne przydomowe oczyszczalnie ścieków.
Infiltrację (grawitacyjne przemieszczanie wód w gruncie) można porównać do metody oczyszczania wykorzystywanej przez naturę i jest ona zwykle najwydajniejszą metodą lokalnego oczyszczania ścieków.
Przed wprowadzeniem wody do złoża infiltracyjnego (drenażowego), w osadniku gnilnym oddzielany jest tłuszcz oraz cząsteczki stałe.
Zanieczyszczenia zawarte w ściekach są rozkładane za pomocą flory bakteryjnej, która porasta powierzchnię filtrującą – błonę biologiczną. Wydajny rozkład wymaga dobrego doprowadzenia tlenu. W przypadku obciążenia powierzchni filtrującej zbyt dużą ilością zanieczyszczeń lub wody, efekt oczyszczania ulega pogorszeniu, a powierzchnia może ulec całkowitemu zapchaniu, blokując odpływ wody.
Ziemia pod instalacją spełnia funkcję filtra - stopnia polaryzującego, w którym jest zatrzymywany m.in. fosfor.
W celu umożliwienia odpływu wody do ziemi, wielkość instalacji infiltracyjnej należy dostosować do aktualnego rodzaju gruntu. Grunt przepuszczalny taki jak np. żwir i piasek wymaga najmniejszej powierzchni, a gęstsze rodzaje gruntu, takie jak np. glina wymagają dużych powierzchni oraz specjalnego projektu i wykonania.
W naszych systemach pole infiltracyjne składa się z modułów IN-DRÄN, które układane są w rzędzie, jeden za drugim, a nad nimi umieszcza się rurę rozsączającą. Cały ciąg rur jest przykrywany geowłókniną i zasypywany ziemią. Nie ma potrzeby montażu studzienki rozdzielczej, ponieważ instalacja składa się zwykle z pojedynczego ciągu rur rozsączających.
W odróżnieniu od tradycyjnej infiltracji, instalacja wykonana z modułów IN-DRÄN ma zawsze taką samą długość, bez względu na rodzaj gruntu.
Zmiennym parametrem jest szerokość podsypki żwirowej - od 0,6 m w żwirze do około 5 m w glinie.
Wielkość złoża żwirowego, które ma się znajdować pod modułami IN-DRÄN jest uzależniona od zdolności gruntu do odprowadzania wody. Jeżeli grunt składa się z materiału drobnoziarnistego, np. iłu, gliny, konieczna jest większa powierzchnia warstwy żwiru niż w przypadku piasku lub żwiru.
W celu zaprojektowania instalacji infiltracyjnej z modułami IN-DRÄN dla gospodarstwa domowego, można wykorzystać test perkolacyjny w gruncie.
W przypadku, gdy na działce mamy wysoki poziom wód gruntowych, pole infiltracyjne należy oddalić, zgodnie
z obowiązującymi przepisami o 1,5 m od lustra wód gruntowych. Z tego powodu należy wynieść podczyszczone ścieki z osadnika gnilnego do pola infiltracyjnego, które zazwyczaj znajduje się na powierzchni gruntu.
Znajdujące się na powierzchni gruntu moduły IN-DRÄN oraz rurę rozsączającą przykrywa się 30 cm warstwą gruntu rodzimego tworząc tzw. kopiec infiltracyjny.
W porównaniu do tradycyjnych przydomowych oczyszczalni ścieków, gdzie kopiec infiltracyjny to system 3-4 rur
o długości 15 ? 20 m każda, oczyszczalnia ścieków z modułami IN-DRÄN to pojedynczy kopiec o długości 7,5-15 m.
Ze względu na fakt, iż wody ściekowe należy przemieścić z osadnika gnilnego do obszaru infiltracji/złoża piaskowego, konieczne jest zainstalowanie pompy. Pompa nie może posiadać zaworu zwrotnego, gdyż przewód łączący pompę z polem infiltracyjnym powinien zostać opróżniony po każdym cyklu pracy. W ten sposób unika się ryzyka zamarzania i zapewnia prawidłową wentylację instalacji. Odpowiednia ilość przesyłanych z pompy wód ściekowych to ok. 8-10 litrów na każdy moduł IN-DRÄN. Dawkę wody podawanej przez pompę można zwykle wyregulować za pomocą dźwigni zaworu.
Podczas wyboru pompy należy pamiętać o różnicy wysokości i stratach ciśnienia w przewodzie pompy. Pokrywa studzienki pompy może wymagać izolacji termicznej chroniącej przed zamarzaniem
1. Wlot ?110 mm 2. Studzienka na pompę 3. Pompa bez zaworu zwrotnego 4. Złącze 5. Złącze kątowe 6. Uszczelka gumowa, 7. PEM ?32 mm 8. Uszczelka gumowa w pokrywie 9. Rura rozsączająca ?110 mm 10. Moduł IN-DRÄN
11. Żwir drobnoziarnisty 2-4 mm (2-8 mm).
Prezentujemy szwedzki system IN-DRAN, który ze względu na wysoką funkcjonalność użytkowania i niezawodność działania, jest jednym z najpopularniejszych systemów gospodarki wodno-ściekowej. Brak ingerencji w środowisko naturalne, niewielka powierzchnia zabudowy oraz certyfikaty CE sprawiają, że system ten jest gwarantem skutecznego i ekologicznego odprowadzania różnego rodzaju wycieków bytowo-socjalnych. Oczyszczalnie IN-DRAN umożliwiają odprowadzenie ścieków do gruntu lub okolicznych wód powierzchniowych, dzięki czemu doskonale sprawdzają się w większości typów podłoża.
DLACZEGO OCZYSZCZALNIE ŚCIEKÓW Z MODUŁAMI IN-DRÄN?
Zalety przydomowych oczyszczalni ścieków z modułami IN-DRÄN:
• Na każde warunki gruntowe (glina, ił, piasek, wysoki poziom wód gruntowych)
• Bezobsługowe
• Bardzo niskie koszty eksploatacji (ok. 100 PLN/rocznie)
• Pojedynczy drenaż - od 5 do 15 mb długości
• Bardzo mała powierzchnia zabudowy
• Nie wymagają stosowania aktywatorów bakteryjnych
• Osadniki gnilne bez wymiennych filtrów
• Osadniki gnilne o bardzo wytrzymałej konstrukcji – nie wymagają fundamentu
• Nie wymagają kosztownych, okresowych przeglądów technicznych
• Bardzo dobre wyniki oczyszczania
• Najnowsza szwedzka technologia
• Ponad dwukrotnie dłuższy okres eksploatacji niż tradycyjnych oczyszczalni
• 10 - letnia gwarancja funkcyjna na prawidłowe działanie systemu
• Posiadają certyfikaty CE
• Ponad 30.000 pracujących oczyszczalni na terenie Skandynawii oraz Polski
RYS. Porównanie tradycyjnej przydomowej oczyszczalni ścieków z oczyszczalnią z modułami IN-DRÄN na gruncie piaszczystym dla jednego domu (4-5 os.). System IN-DRÄN wymaga jedynie ok. 1/8 powierzchni.
TEST PERKOLACYJNY W GRUNCIE
W celu zaprojektowania instalacji infiltracyjnej z modułami IN-DRÄN dla pojedynczego gospodarstwa domowego, można wykorzystać test perkolacyjny w gruncie. Z reguły wykonuje się trzy wykopy próbne.
Infiltracja powinna mieć miejsce tak wysoko w profilu gleby, jak to możliwe.
• Wykop kontrolny. Najpierw należy usunąć górną warstwę ziemi do poziomu, na którym ma się odbywać infiltracja. Zanotować poziom. Następnie należy wykopać lub wywiercić otwór próbny (patrz rysunek). Ściany otworu nie muszą być pionowe lub równe, ale pory gruntu nie mogą być zatkane. Należy usunąć całą luźną ziemię. Szerokość otworu w górnej części nie musi przekraczać 30 cm. Szerokość na dnie powinna być większa niż 10 cm. Na dnie wykopu można ew. położyć warstwę kamienia (4-20 mm) z celu zabezpieczenia przed zamuleniem.
• Ziemię wokół otworu należy nasycić wodą. Ważne jest by ziemia w najbliższym otoczeniu otworu próbnego została namoczona, tak by uzyskała stan nasycenia wodą i możliwość napęcznienia. W przeciwnym wypadku uzyska się mylne rezultaty. Z tego względu otwór próbny należy napełnić wodą i w miarę możliwości utrzymywać w stanie napełnienia przez 4-24 godziny. Jeżeli woda w otworze zniknie po czasie krótszym niż 10 minut, test można wykonać od razu.
• Test. Po namoczeniu ziemi, otwór próbny należy zalać wodą. Poziom wody ustalić na poziomie 15-30 cm nad
dnem. Zanotować poziom wody w momencie rozpoczęcia pomiaru czasu. Zmierzyć, przez ile czasu poziom wody
opada o 2,5 cm lub o ile zmniejszył się poziom wody po 15, 30, 60, 120 i ew. 240 minutach. Jeżeli otwór próbny
opróżni się w czasie krótszym niż 30 minut, należy zmierzyć, ile potrzeba czasu by poziom wody opadł o 10 cm.
Dane te należy zapisać w formularzu testu perkolacyjnego.
Budowa przydomowej oczyszczalni ścieków o przepustowości do 7,5 m3 na dobę nie wymaga pozwolenia na budowę, wymaga natomiast zgłoszenia właściwemu organowi.
Dz. U. 2006 Nr 156 poz. 1118 art. 29 ust. 1 pkt. 3 oraz Dz. U. 2006 Nr 156 poz. 1118 art. 30 ust. 1 pkt. 1.
• Na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r., oczyszczalnie ścieków
o przepustowości do 5 m3 na dobę wykorzystywane na potrzeby własnego gospodarstwa domowego lub rolnego
w ramach zwykłego korzystania z wód nie wymagają pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków
do wód lub do ziemi.
Dz. U. 2004 Nr 283 poz. 2839
• Stopień oczyszczania w oczyszczalniach firmy "Fann Va-teknik AB" odpowiada wymogom zawartym
w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006.
Dz. U. 2006 Nr 137 poz. 984
• Przepływowe, szczelne osadniki podziemne, stanowiące część przydomowej oczyszczalni ścieków gospodarczo -
bytowych, służące do wstępnego ich oczyszczania, mogą być sytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie budynków
jednorodzinnych, pod warunkiem wyprowadzenia ich odpowietrzenia przez instalację kanalizacyjną, co najmniej
0,6 m powyżej górnej krawędzi okien i drzwi zewnętrznych w tych budynkach.
Dz. U. 2002 Nr 75 poz. 690 § 37.
• Odległość studni dostarczającej wodę do picia i na potrzeby gospodarcze od najbliższego przewodu
rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli odprowadzane są do niej ścieki oczyszczone biologicznie
w stopniu określonym w przepisach dotyczących ochrony wód - 30 m.
Dz. U. 2002 Nr 75 poz. 690 § 31.
• Odległość osadnika gnilnego od studni dostarczającej wodę do picia i na potrzeby gospodarcze - 15 m.
Dz. U. 2002 Nr 75 poz. 690 § 31.
• Odległość oczyszczalni od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy) lub ciągu pieszego - 2 m.
Dz. U. 2002 Nr 75 poz. 690 § 36.
• Ścieki pochodzące z własnego gospodarstwa domowego lub rolnego mogą być wprowadzane do ziemi,
w granicach gruntu stanowiącego własność wprowadzającego, jeżeli miejsce wprowadzania ścieków oddzielone
jest warstwą gruntu o miąższości, co najmniej 1,5 m od najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego wód
podziemnych.
Dz. U. 2006 Nr 137 poz. 984 § 11.
Kwi-10-14 BIOINSTAL
ul. Główna 9
55-080 Małkowice
Wrocław